çənbər

is. <fars.>

1. Çəllək və s. -nin dövrəsinə keçirilən dəmir və s. materialdan qurşaq. Çəlləyin çənbəri. Dəmir çənbər.

2. Dəf və bu kimi şeylərin dairəsi; sağanaq. Dəfin çənbəri.

3. Keçmişdə: suya və ya neftə yaxşı batmaqdan ötrü dolun (tuluğun) yuxarı tərəfinə ağırlıq üçün bağlanan dairəvi dəmir. Dolun çənbəri. – Qızılı sərrafdan soruş, çənbəri quyuçudan. (Ata. sözü).

4. Dairə şəklində olan; devrik. Müəllim vəd verdi ki, qayıdanda <Tapdığa> bir yaxşı dovşan alıb gətirsin; qulaqları uzun, quyruğu da çənbər. Ə. Vəl..

5. Qurşaq, bandaj.